انواع فریم‌ها در فایل‌های ویدیویی

به هنگام فشرده سازی یک فایل ویدیویی هر یک فریم می‌تواند با روش یا الگوریتم های متفاوتی فشرده شود، که هر یک مزایا و معایب خود را دارد.
برای رسیدن به حداقل حجم و حداکثر کیفیت از ترکیب این روش ها استفاده می‌شود.

سه نوع الگوریتم اصلی وجود دارد (I و P و B) و هر فریم به یکی از این سه روش فشرده سازی می‌شود و به همان نوع نامیده می‌شوند:

نوع اول: I-frame کمترین فشرده سازی را به نسبت انواع دیگر دارد، اما به فریم های دیگر برای رمزگشایی نیازی ندارد. به این فریم Key-frame نیز می‌گویند.

نوع دوم: P-frame از نوع اول حجم کمتری به خود اختصاص می‌دهد اما برای رمزگشایی به فریم‌های قبلی خود نیاز دارد.

نوع سوم: B-frame بیشترین فشرده سازی را دارد ولی برای رمزگشایی به فریم‌های قبلی و بعدی خود نیاز دارد.

در فشرده‌سازی H.264/MPEG-4 AVC ابتدا هر فریم را به مربع های 8×8 پیکسلی تقسیم می‌کنند و تغییرات آنها را نسبت به فریم قبلی و یا بعدی مشاهده می‌کنند.

اگر بدون توجه به فریم‌های دیگر به تنهایی به روش JPEG یا مشابه آن فشرده شود، I-frame نامیده می‌شود.(Intra-coded frame)
اگر تنها تغییرات آن فریم با I-frame قبلی ذخیره شود P-frame نامیده می‌شود.(Predicted frame)
و اگر تغییرات آن نسبت به I-frame و یا P-frame قبلی و بعدی ثبت گردد B-frame نامیده می‌شود.(Bi-directional predicted frame)

به تعداد فریم‌های بین دو I-frame یک GOP می‌گویند. (ٰGroup Of Pictures) مقدارGOP گاهی در طول مدت ویدیو ثابت است. (مثلا هر ۱۵ فریم یکبار یک I-frame می آید) و گاهی متغیر است و به نسبت میزان تغییرات کم و زیاد می‌شود.

اگر بخواهید به طور تصادفی به هر زمان از ویدیو منتقل شوید باید مقدار GOP کوچک انتخاب شود. چون همیشه ویدیو از I-frame قابل پخش است.

و درصورت نبودن I-frame ویدیو به درستی پخش نمی‌شود. در این ویدیو I-frame ها عمدا حذف شده تا اهمیت نقش آن را متوجه شوید.